تنها طلبه شهید زیارت

شهید قاسم گرگین از شهدای بزرگوار روستایمان زیارت است که در زیر به خصوصیت های اخلاقی این شهیدٰ، به نقل از برادرش می پردازیم.

بار اول 15 یا 16 ساله بود که به جبهه رفت.ایمان و علاقه ای که داشت باعث رفتن ایشان به جبهه شد.دارای روحیه ای قوی و هنگام رفتن به جبهه خوشحال بود.خیلی کم برایمان نامه می نوشت هر وقت از جبهه بر می گشت،تواضع بیشتری داشت و این ازچهره و رفتارشان مشخص بود.اگر در جبهه کاری انجام می دادند برای ما تعریف نمی کردند. شهید قاسم جذابیت خاصی داشت. هر وقت مادرم را می دید،پیشانیش را می بوسید و می گفت هر کس پیشانی مادر را ببوسد، بهشت بر او واجب می شود. به ما سفارش می کردند: هر کس کار خودش را خودش انجام دهد،کارهایتان را به دیگران محول نکنید.

کتابهای حجاب دکتر شریعتی رساله امام وکتاب نیایش را در زمان قبل از انقلاب در موکت کهنه ای قایم می کرد و از آنها استفاده می نمودند. به امام (ره ) و روحانیت بسیار علاقه مند بود. قبل از انقلاب نیز فعال بودند و در راهپیمایی ها حضور فعالانه داشت. بزرگترین آرزویش پیرزوی انقلاب و اسلام بود.

غلام جوان که از دوستان همرزمش بود که تعریف می کند: صدای الله اکبر قاسم قلبم را درید. نگاهش کردم. به کتف قاسم تیر خورده بود. وقتی قاسم به جبهه رفته بود، پلاک نداشت و هنگامی که جسدش را در چند کیلومتری بصره پیدا می کنند، پلاکی از فردی دیگر که از جزیره مجنون بوده در کنارش پیدا می کنند. قاسم شهید را از روی پیراهن ورزشی که اکنون در موزه بنیاد شهید است و از روی جای تیری که به ایشان اصابت کرده بود، شناسایی می کنند. بعد از 16 سال که پیکر مطهر او را پیدا می کنند از بین نرفته بود. خون خشک شده پشتش هنوز از بین نرفته بود. یک سال طلبگی خواندند که دوره تحصیلشان نیز در قم بود. ایشان می گفتند: اگر ما شهداء را دقایقی قبل از شهادتشان ببینیم که چه حالی دارند برایشان گریه نمی کنیم.